Χορεύουμε σα μαύρες μύγες πάνω στα σκατά ...

Χορεύουμε σα μαύρες μύγες πάνω απ' τα σκατά γλείφουμε και φτύνουμε κατάμουτρα μετά ουρλιάζουμε από έλλειμμα αγάπης με θυμό μα μόλις βρούμε μια μπουκιά τη κάνουμε εμετό. Όλοι ανορεκτικοί άθλιοι βουλιμικοί ποτέ δε βλέπουμε σε μας σφάλμα παραμικρό οι άλλοι εγκληματούν που δεν υπηρετούν την πείνα μας την άγρια που φέρνει πυρετό. Αφού όλα τα κάνουμε εμείς πάντα σωστά γιατί δεν μας χορταίνουν σαν ωραία φαγητά όλοι και όλα; μα ευθύς με δόντια αιχμηρά φωνάζουνε κι εγώ πεινώ και δώσε μια μπουκιά! Κανείς δεν γίνεται τροφή και όλοι πεινασμένοι παίρνουμε αναισθητικό και δήθεν χορτασμένοι μονάχα αφοδεύουμε τα δηλητήριά μας ... ξεχείλισαν οι βόθροι μας και πνίξαν τα όνειρά μας. Γρήγορα μεσ' σε ύπνωση να μπούμε στο εξής να μη τυχόν και πάρουμε χαμπάρι της ντροπής το έργο που σκαρώσαμε και τώρα προσκυνάμε ... να μπούμε σε παραίσθηση κι έτσι να το γλεντάμε που φτάσαμε ως τώρα, την τελευταία ώρα να μη μπορούν τα μάτια μας δούνε την Αλήθεια. Το Φως δεν το μπορούμε γιατί άμα το δεχτούμε θα δούμε πρώτα το ερπετό που κρύβουμε στα στήθια. Δεν έχουμε πια χρόνο να σβήσουμε τον πόνο δυο μέτρα γης απόμεινε η ελπίδα μας πια μόνο μαζί με τα σκατά μας εκεί να πούμε "τέλος" μα η Ζωή, μας πρόλαβε κι έριξε αιώνιο βέλος. Share